Page 210 - Dusan Baiski - Cenad (studii monografice)
P. 210

Dușan Baiski


        Sfântului Gerhard, venețianul devenit cenăzean prin adopție. Mai târziu, în 1768, pe
        când avea 19 ani, Révai va scrie o elegie în limba latină, dedicată Cenadului.

                                Tsanadinum in suis ruderibus
                                 OLIM MORISENA DICTA.
                      Imitatio Elegiae Sannazarianae ad ruinas Cumarum.
                                      Szegedini. 1768.

                Hic ubi cincta latus vallo Morisena superbo
                       In riguos olim despiciebat agros,
                Tecta ubi, et illustres stabant ornatibus aedes
                       Et fortunatum floruit Elysium:
                Atque ubi duxerunt hilares sua tempora Reges,            5.
                       Dum canerent forti proelia facta manu:
                Quis quondam, dum res Patriae stetit integra nostrae,
                       Haec fieri tutus posse putabat avus?
                Tristia nunc squalent neglectis rudera lappis,
                       Ostentat laceras moesta ruina casas.                10.
                Quocunque aspicio, bustum lacrimabile, et atras
                       Tectorum, heu, veterum conspicor inferias!
                Impendit necquicquam operam, dum scire laborat
                       Evolvendi avidus posteritatis amor:
                Quo sint ducta loco spatiosa palatia Regum,                15.
                       Quove augustorum curia sacra Patrum:
                Quo Benedictini fuerint sua surgere tecta
                       Gavisi, et supero templa parata Deo:
                Et quo thure pias redolere Georgius aras
                       Viderit, et titulis structa sacella suis.                20.
                Heu! latet, et Domina, et primum quibus inclita Virgo
                       Aedibus Hungarici dicta Patrona soli:
                Thus quibus assiduum dederit pia cura Gerardi,
                       Perpetuus Magnae Matris ut esset honor.
                O Superi! estne iterum haec olim spes ulla videndi,   25.
                       Tollet et e bustis se Morisena suis?
                Magnificis templis, pulchraque superbiet arce?
                       Et Reges tectis conteget hospitibus?
                Haecne dies olim veniet, nec inaniter opto?
                       Aut iacet aeternis obruta culminibus?                30.
                Singula sic decora infaustis  sunt mersa ruinis,
                       Et dudum indigno procubuere solo!
                Eheu nos miseros! ut luctu plangimus alto
                       Sicui concessos mors rapit atra dies,
                Quid querimur? si sunt sua fata vel urbibus ipsis,             35.
                       Si suus est ipsis arcibus interitus.

        208
   205   206   207   208   209   210   211   212   213   214   215